اولویتم برای حضور در یک اثر کارگردان است/ از فوتبال بیزارم

خبرگزاری مهر-گروه هنر: امیر حسین رستمی بازیگر تلویزیون، تئاتر و سینمای ایران از جمله هنرمندان شناخته شده در عرصه بازیگری به ویژه در تلویزیون است، این بازیگر با مجموعه تلویزیونی «شمس العماره» به کارگردانی سامان مقدم و «مرد هزار چهره» به کارگردانی مهران مدیری بین مخاطبان تلویزیون محبوب شد. البته رستمی پیش از بازی در این سریال های تلویزیونی در مجموعه ای به نام «هزاران ستاره» به کارگردانی رامبد جوان بازی کرده بود که هیچ گاه از رسانه ملی پخش نشد.

رستمی، فعالیت سینمایی خود را در سال 84 با فیلم سینمایی «اسپاگتی در هشت دقیقه» به کارگردانی رامبد جوان آغاز کرد و تا امروز در فیلم هایی چون «رییس» مسعود کیمیایی، «خاک آشنا» بهمن فرمان آرا، «زنان ونوسی، مردان مریخی» کاظم راست گفتار، «بوسیدن روی ماه» همایون اسعدیان و «یک عاشقانه ساده» به کارگردانی سامان مقدم حضور داشته است.

وی علاوه بر سینما و تلویزیون در نمایش هایی چون «کلمه، سکوت، کلمه» به کارگردانی فرهاد آییش، «کمی بالاتر» به کارگردانی آروند دشت آرای، «سیستم گرون هلم» به کارگردانی علیرضا کوشک جلالی و ... بازی کرده است. امیرحسین رستمی این روزها سریال «آخرین بازی» به کارگردانی حسین سهیلی زاده را از شبکه پنجم سیما در حال پخش دارد. سریالی با مضمون فوتبال و پشت پرده آن. به بهانه پخش این سریال با این بازیگر گفتگویی انجام دادیم.

رستمی در این گفتگو با اشاره به اینکه حضورش در سریال های فوتبالی به این معنا نیست که از این ورزش خوشش می آید، تاکید کرد از فوتبال بسیار بیزار است. وی درباره انتخاب نقش های خود و برای جلوگیری از عادی نشدن برای مخاطب یک قانون برای انتخاب نقش هایش در نظر گرفته و آن هم این است که همیشه بعد از یک نقش کمدی، یک نقش جدی بازی کند.

این بازیگر که حضور در تلویزیون را به سینما و تئاتر ترجیح می دهد، این روزها در انتظار یک نقش کمدی در یک سریال طنز خوب است، او معتقد است که بازی در سریال های طنز به خصوص سریال هایی که در ماه رمضان پخش می شود، به نوعی ذکات او را نسبت به مخاطبان تلویزیون ادا می کند. امیرحسین رستمی این روزها در تدارک برگزاری یک مسابقه جایزه بزرگ تنیس در تهران نیز است، مسابقه ای که اگر شرایط آن فراهم شود، تابستان 94 برگزار می شود.

با ما در این گفتگو همراه باشید:

*این روزها با سریال «آخرین بازی» هرشب به خانه های مردم می روید، یک سریال با موضوع پشت پرده فوتبال ایران.

- این سریال می توانست یکی از بهترین سریال های تولید رسانه ملی باشد اما به دلیل بروز مشکلاتی فکر می کنم بخشی از جذابیت آن کاسته شد. پیش از پخش سریال، یک مستند با موضوع بزرگان فوتبال کشور و با حضور رییسان سابق فدراسیون فوتبال، کاپیتان های تیم ملی، مربیان تیم ملی فوتبال و ... ساخته شد و نزدیک به 3 ماه برای ساخت آن وقت صرف شده بود. این مستند قرار بود در ابتدای هر قسمت از این سریال پخش شود که به دستور شبکه پنج پخش نشد، درحالی پخش این بخش های مستند می توانست سریال را بیش از هرچیز جذاب تر کند.

اتفاق دیگری که برای این سریال قبل از پخش رخ داد، این بود که در ابتدا نام سریال «آخرین سلطان» انتخاب شد اما قبل از شروع پخش این مجموعه از سازندگان سریال خواسته شد تا نام آن تغییر کند، مسئولان تلویزیون گفتند که نمی شود این سریال با چنین نامی روی آنتن برود، به همین دلیل نام سریال به «آخرین بازی» تغییر کرد.

*همان قدر که در سریال هایی با موضوع فوتبال بازی می کنید، از این ورزش هم خوشتان می آید؟

- هرچند بارها و بارها در سریال هایی با موضوع فوتبال از جمله «سه، پنج، دو» به کارگردانی حسین سهیلی زاده و «پژمان» به کارگردانی سروش صحت بازی کردم، اما از ورزش فوتبال بیزار هستم، اگر هم برای چندمین بار در یک سریال با موضوع فوتبال بازی کردم به این دلیل بود که بعد از ساخت مجموعه «سه، پنج، دو» تصمیم داشتیم تا مجموعه دیگری از این سریال را جلوی دوربین ببریم که از شخصیت های اصلی سریال،  تنها من و فرهاد آییش به مجموعه «آخرین بازی» راه پیدا کردیم. البته فرهاد آییش در این قسمت نسبت به گذشته کمتر حضور دارد.

هرچند از فوتبال خوشم نمی آید، اما اطلاعات من نسبت به این ورزش کم نیست، همچنین دوستان مطرحی هم در زمینه ورزش فوتبال دارم که از آن جمله می توان به امیر قلعه نوعی، علی پروین و علی دایی اشاره کنم. در واقع قبل از اینکه بخواهیم این سریال را کلید بزنیم یک اتاق فکر با همراهی مدیران سابق و جدید فدراسیون فوتبال، کاپیتان سابق تیم ملی و تعداد از بزرگان فوتبال کشور برگزار کردیم، تصور کنید هرکدام از این افراد هم چند مطلب درباره فوتبال بگویند ناخودآگاه اطلاعات من نسبت به این رشته زیاد می شود.

به هر حال آنچه که از سریال «آخرین بازی» در تلویزیون پخش شد، آن چه که ما می خواستیم نبود و تقریبا چیزی که از تلویزیون پخش می شود هیچ کدام از عوامل فیلم را راضی نکرده است.

*آیا تغییر نام سریال به این دلیل بود که علی پروین در فوتبال معروف به سلطان است؟

- بعید می دانم به دلیل چنین مساله ای نام سریال را تغییر داده باشند، چرا که چنین القابی در دنیای فوتبال مرسوم است، به عنوان مثال به امیر قلعه نویی ژنرال می گویند، مدیران شبکه پنج دستور دادند که نام این سریال تغییر کند و نام سریال هم تغییر کرد.

*در صحبت های خود اشاره کردید که از فوتبال بیزار هستید، اما دوستانی که در حوزه فوتبال دارید، چیز دیگری می گوید؟ معمولا افرادی که عاشقانه فوتبال را دوست دارند، سعی می کنند با چنین افرادی ارتباط برقرار کنند.

- من به واسطه بازی در سریال هایی با موضوع فوتبال با دوستان فوتبالیست خود دوست شدم نه با حضور در دورهمی های فوتبالی، در واقع من خیلی اهل دورهمی رفتن نیستم، حتی دورهمی های تئاتری و سینمایی که دوستان خودم هم در آن حضور دارند نیز شرکت نمی کنم و کمتر در چنین جمع هایی حضور می یابم.

در طول ساخت «سه، پنج، دو» رفت و آمد ما با فوتبالیست ها زیاد بود به همین دلیل توانستم روابط خوبی با این گروه از ورزشکاران برقرار کنم. به عنوان مثال امیر قلعه نویی تنها 2 بار پشت صحنه مجموعه های تلویزیونی رفته است، اولین حضور او در پشت صحنه سریال «سه، پنج، دو» و حضور بعدی او در پشت صحنه سریال «آخرین بازی» بود. او در هنگام حضورش در پشت صحنه این سریال به من گفت که بازی ام را در تلویزیون دنبال می کند و دوستم دارد که البته این مساله برای من بسیار خوشحال کننده است.

نقش های من در سریال هایی که موضوع فوتبال داشته، درست مانند بازی کردن در نقش یک قاتل و یا یک تروریست است چون قرار نیست وقتی بازیگر نقش یک قاتل یا تروریست را بازی می کند، حتما از قتل و ترور خوشش بیاید، بازی در نقش یک فوتبالیست و یا مجموعه ای با موضوع فوتبال به این معنا نیست که من از فوتبال خوشم می آید. من هم مانند بسیاری از بازیگران دیگر پول می گیرم که یک نقش را بازی کنم و البته تمام تلاش خود را می کنم تا به بهترین نحو این نقش را بازی کنم.

*تصمیم شما برای کار در حوزه سینما و تلویزیون بیشتر بازی در نقش های کمدی است یا جدی؟

- یک برنامه ریزی مناسب برای فعالیت های هنری خود در نظر گرفته ام که براساس این برنامه ریزی همیشه سعی می کنم یک نقش کمدی بازی کنم و بعد از آن یک نقش جدی در یک اثر درام را انتخاب کنم. به این معنا که سعی می کنم هیچگاه پشت سر هم یک نقش کمدی را نپذیرم. در چنین شرایطی نه تنها به خودم استراحت می دهم بلکه شرایطی را فراهم می کنم تا مخاطب من از نقش هایی که بازی می کنم خسته نشده و دچار دلزدگی نشود. این نوع انتخاب روند کاری من است و با توجه به نقش جدی که در «آخرین بازی» دارم در انتظار یک سریال کمدی جذاب برای بازی هستم.

*پیشنهادهای جدید برای بازی در سریال های کمدی داشتید یا خیر؟

- مدتی پیش برای بازی در یک سریال با نام «پله پله» به کارگردانی برزو نیک نژاد برای شبکه دو سیما قرارداد بستم، این سریال یک قصه بسیار خوب و دوست داشتنی داشت اما متاسفانه شب قبل از آغاز فیلمبرداری اعلام کردند که ساخت سریال را متوقف کنیم و اجازه ساخت این سریال را به ما ندادند. اگر این سریال جلوی دوربین می رفت من به همراه آتیلا پسیانی و مهران احمدی لحظات خوشی را برای مردم در طول عید نوروز فراهم می کردیم.

*زمانی که می گویید بعد از بازی در یک کمدی در یک درام حضور می یابید به این معنی است که برای انتخاب نقش هایتان قانونی در نظر می گیرد و این امر باعث می شود که انتخاب هایتان  سخت تر شود. نهایتا برای انتخاب نقش های خود چه اولویت هایی را در نظر می گیرید؟

- اولویت اول، دوم و سوم من برای حضور در یک پروژه تلویزیونی، سینمایی و یا تئاتر کارگردان است. در واقع زمانی که با یک کارگردان خوب کار می کنیم، به این معنا است که تمام استرس ها و نگرانی ها را بردوش کارگردان انداخته ایم چرا که یک کارگردان قوی به دلیل حساسیت هایی که دارد همیشه با خود یک فیلمنامه بسیار خوب و عوامل حرفه ای همراه دارد و برای حفاظت از امضای خود پیش از اینکه بازیگر سر صحنه بیاید، تمامی وسواس های مورد نظر را بررسی کرده و پشت سر گذاشته است. زمانی که یک بازیگر با کارگردانانی مانند حمید نعمت الله، سامان مقدم، مهدی کرم پور، محمد حسین لطیفی و ... کار می کند هیچ نگرانی ندارد و بسیار راحت و بدون هیچ نگرانی برای بازی در نقشی که برای او انتخاب شده است، سر فیلمبرداری می رود.

معمولا برای کارهای جدی که قرار است دیده شود مانند سریال های تلویزیونی و فیلم های سینمایی چنین رویه ای را انتخاب می کنم. اما بعضی وقت ها نیز برای شیطنت و تجربه سعی می کنم با کارگردانان کار اولی نیز کار کنم که بیشتر این تجربه ها در حوزه تولیدات شبکه نمایش خانگی قرار دارد. معمولا چنین ریسک هایی را در رسانه های بزرگی مانند تلویزیون با مخاطب گسترده ای که دارد و سینما با مخاطب خاصی که دارد انجام نمی دهم و می توان گفت که در انتخاب نقش هایم در تلویزیون و سینما کمی ترسو هستم.

*در این صورت به خوبی می دانید برنامه کاری شما در سال آینده چگونه است؟

- البته من معتقدم که باید در لحظه زندگی کرد، در واقع امروز را برای امروز زندگی می کنم اما دوست دارم اگر شرایطی فراهم شد حتما خودم یک کار تلویزیونی بسازم. اما بیش از هر چیز در انتظار یک سریال کمدی خوب هستم. در واقع احساس می کنم با بازی در سریال های کمدی ذکات خود را به مردم ادا می کنم به خصوص زمانی که این سریال ها در ماه مبارک رمضان پخش شود چرا که مردم در این ماه کمی متفاوت تر به تلویزیون نگاه می کنند و کمتر به سمت ماهواره ها کشیده می شوند.

*در سال جاری چه فعالیت های سینمایی، تئاتر و تلویزیونی انجام دادید؟

-در سی و سومین جشنواره بین المللی فیلم فجر با «دریا و ماهی پرنده» به کارگردانی مهرداد غفارزاده حضور داشتم اما به دلیل حضور در کارهای مختلف، نتوانستم در فرش قرمز فیلم در کنار دیگر عوامل این اثر سینمایی حضور داشته باشم، که همین جا از آن ها پوزش می خواهم. همچنین به تازگی بازی در فیلم «سرقت مردان خاکستری» به کارگردانی امیر شهاب رضویان را به پایان رسانده ام همچنین در فیلم سینمایی «نیمرخ ها» به کارگردانی ایرج کریمی بازی کرده ام.

همچنین مدتی است که در سریال شبکه نمایش خانگی «شهرزاد» به کارگردانی حسن فتحی بازی می کنم و فکر می کنم فیلمبرداری آن تا خرداد سال 94 ادامه داشته باشد. این سریال را می توان یک عاشقانه غافلگیرکننده دانست که مردم آن را بسیار دوست دارند. علاوه بر آن این روزها در نمایش «سیستم گرون هلم» به کارگردانی علیرضا کوشک جلالی در تماشاخانه باران بازی می کنم، نمایشی که طی یک سال گذشته به دلیل استقبال خوبی که از آن شد برای دومین بار روی صحنه رفته است.

*بیشتر ترجیح می دهید در تلویزیون، سینما و تئاتر کار کنید؟

- من با تلویزیون کار خود را شروع کردم و بی شک تلویزیون را بیشتر دوست دارم و اگر شرایط مناسب باشد، بیشتر دوست دارم تا در تلویزیون کار کنم چرا که مخاطب تلویزیون قابل مقایسه با هیچ جای دیگر نیست. بعد از تلویزیون، سینما را دوست دارم و از تئاتر بیشتر خود تئاتر را دوست دارم نه حواشی آن را، چرا که این حواشی چندان با روحیه من همخوانی ندارد.

*علاوه بر فعالیت های هنری، به چه فعالیت دیگری مشغول هستید؟

-نزدیک به 2 ماه است که در یک مجله تخصصی تنیس با یکی از دوستان خود شریک شده ام، هرچند این مجله از ما انرژی بسیاری می گیرد اما مجله موفق و قابل توجهی است و چهاردهمین شماره آن پنجم اسفند ماه منتشر می شود. در کنار انتشار این مجله، در تدارک برگزاری یک مسابقه بزرگ تنیس در تهران هستیم چون ما بازیکنان بسیار فعالی در حوزه تنیس داریم، بازیکنانی که در سطح جهانی هم حضور دارند اما هیچ گاه مسابقاتی در خور این گروه از ورزشکاران برگزار نشده است. به عنوان مثال مبلغ جایزه بزرگ ایران یک میلیون و پانصد هزار تومان است که این مبلغ جایزه برای بازیکنان تنیس کشور بیشتر شبیه یک توهین است. آن وقت در کشوری مانند امارات جایزه بزرگ برگزار می شود که به برگزیدگان آن 15 میلیون دلار می دهند، علاوه بر آن اسپانسرهای این مسابقه نیز مبالغ قابل توجهی را به عنوان جایزه اهدا می کنند.

این مسابقه قرار است توسط بخش خصوصی برگزار شود و به زودی با رییس فدراسیون تنیس کشور نیز ملاقات می کنیم تا مجوز برگزاری این مسابقه را بدهند. البته ما هیچ کمکی از دولت نمی خواهیم و تمام هزینه برگزاری این مسابقه را از طریق جذب اسپانسر انجام می دهیم.

فکر می کنم اگر برنامه ریزی ها به درستی انجام شود، این مسابقه سال آینده از بیستم تیر ماه تا پانزده مرداد ماه در تهران برگزار می شود.

*جذب اسپانسر برای برگزاری چنین مسابقه ای کمی سخت نیست؟

- خوشبختانه من هیچ گاه با جذب اسپانسر مشکلی نداشتم و همیشه توانسته ام در این زمینه موفق عمل کنم، البته شاید به این خاطر است که من بیزینس من خوبی هستم. در 2 شماره این که با مجله تخصصی تنیس کار کرده ام، توانسته ام اسپانسرهای خوبی را برای این مجله جذب کنم. اگر هم زمانی بخواهم یک کار تلویزیونی یا سینمایی بسازم برعکس دیگران، باید از بین اسپانسرهایی که دارم یکی را انتخاب کنم.

گفتگو از نیوشا روزبان